Retrospektywa L. García-Berlanga
W ramach sekcji wyświetlimy:
Berlanga jako reżyser zwrócił na siebie uwagę komedią „Witaj nam, panie Marshall” (1952), nagrodzoną na 6. MFF w Cannes.
W 1955 Berlanga wziął udział w spotkaniu filmowców hiszpańskich w Salamance, podczas którego próbował zaproponować rozwiązania służące reformie kina hiszpańskiego. Jego reformatorskie podejście nie podobało się frankistowskiej władzy, która bacznie obserwowała kolejne jego dzieła.
Nagroda FIPRESCI na MFF w Wenecji dla „Uczty wigilijnej” spotkała się z oburzeniem frankistowskich władz, które miały o Berlandze jak najgorszą opinię. Konflikt z cenzurą pogłębił się, gdy Berlanga nakręcił alegorycznego „Kata”. Od tego momentu reżyser coraz częściej przebywał i realizował filmy za granicą. W 1973 wyjechał do Francji.
Gdy Hiszpania weszła na drogę demokracji, Berlanga wyreżyserował trylogię poświęconą upadkowi frankizmu oraz transformacji ustrojowej. Autor „Uczty wigilijnej” wrócił do łask, obejmując w 1977 posadę dyrektora nowo założonej Filmoteki Narodowej. W 1980 otrzymał Nagrodę Kinematografii Narodowej, a w 1986 – Nagrodę Księcia Asturii za całokształt działalności. Zasiadał w jury konkursu głównego na 32. MFF w Cannes (1979).